‘EINDELIJK WERD IK SERIEUS GENOMEN’

Het duurde even voordat klimaatcelmedewerkster Noeme Macrojon (47) begreep dat haar benauwdheid werd veroorzaakt door de bestrijdingsmiddelen waaraan ze dagelijks in de plantenkas werd blootgesteld. Bureau Beroepsziekten van de FNV regelde een schadevergoeding voor haar.

Ze wil geen plant meer in haar huiskamer. Je weet maar nooit welk gif op de bladeren zit. Ook de vloerbedekking en het stoffen bankstel zijn jaren geleden op advies van de huisarts vervangen. Noeme Macrojon vermoedde echter dat de astmatische klachten niet door huisstofmijt maar door bestrijdingsmiddelen op het werk werden veroorzaakt. ‘Ik ben zo stom geweest’, zegt ze steeds maar weer tijdens het gesprek. ‘Ik wilde niet klagen, dacht dat de manager me een domme Filipijnse zou vinden.’ Terwijl ze haar tranen wegveegt: ‘Dankzij de FNV werd ik eindelijk gehoord en serieus genomen; ik ben niet gek.’

Snel tevreden

Ruim tien jaar werkte Macrojon voor een plantenvermeerderingsbedrijf in Heemskerk. ‘Leuke collega’s, leuk werk’, zegt ze. ‘Ik ben heel snel tevreden.’ In een van de klimaatcellen - gesloten, warme ruimtes - controleerde ze de jonge orchideeënplantjes op infecties. Zwaar werk, omdat ze trays met plantjes van een hoge stelling moest pakken en terugzetten. Het tillen boven schouderhoogte, staand op een krukje, verklaarde later de rsi aan haar linkerschouder. Ook het rijden met zware karren vol plantjes bleek heel belastend.

‘Toen ik in 2012 allergieklachten kreeg, veel moest niesen, vaak wazig zag en hoofdpijn had, hield de huisarts het aanvankelijk op hooikoorts’, vertelt ze. ‘Hooikoorts in de winter? Ik had het vermoeden dat het met het bestrijdingsmiddel tegen schimmels en mijten te maken had dat op vrijdag, voor het weekend, in de klimaatcellen werd gespoten. Op maandag was alles vet, ook je huid en haar. We hadden geen beschermingsmasker of handschoenen. Ik werd steeds kortademiger. Toen ik in 2017 plotseling een aangezichtsverlamming kreeg schrok mijn man zich kapot. Omdat één kant van mijn gezicht was uitgevallen, dacht hij aan een tia.’

Hoe giftig?

Meerdere keren vraagt Macrojon de manager hoe giftig de bestrijdingsmiddelen zijn. ‘We kregen geen antwoord. “Komt goed”, zei hij. 90 procent van de collega’s was van buitenlandse afkomst. Het interesseerde de leidinggevende en de arbo-arts niets. Ook niet dat ik last had van twee tennisarmen en een peesontsteking in mijn schouder. We waren gewoon lopende banden. Uiteindelijk heeft een collega foto’s gemaakt van het bestrijdingsmiddel. Wat bleek: het was heel giftig. Zeker zonder beschermingsmiddelen. De lijst met bijwerkingen was enorm’, zegt Macrojon terwijl ze een foto van het etiket laat zien.

Arbeidsomstandigheden verbeterd

Macrojon koos voor haar gezondheid en nam in 2018 ontslag. Via de huisarts kwam ze in contact met Bureau Beroepsziekten. ‘Ik voelde me als klokkenluider schuldig dat ik klikte over het bedrijf’, vertelt ze zichtbaar aangeslagen. ‘We hebben het bedrijf aansprakelijk gesteld voor de gezondheidsklachten die door blootstelling waren opgetreden en de rsi’, vertelt jurist letselschade Sabrina Bergraaf-Fernandez van FNV BBZ. ‘Door gebrek aan voorlichting en beschermingsmiddelen hadden ook collega’s last. Uiteindelijk zijn we tot een tegemoetkoming gekomen. Het bedrijf heeft vervolgens wel onderzoek gedaan en de arbeidsomstandigheden intussen verbeterd. Daar zijn we als Bureau Beroepsziekten vanuit preventief oogpunt blij mee.’

Gelijk gekregen

Al gauw vond Macrojon een nieuwe baan bij een farmaceutisch bedrijf. Terwijl de tranen weer opwellen: ‘Ik ben heel blij dat ik deze zaak toch heb aangekaart, hoe eng dat ook was. De situatie daar is nu verbeterd.’ Van benauwdheid heeft ze alleen nog last bij mistig weer. ‘Het belangrijkste is dat ik gelijk heb gekregen.’